"O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy. I za tymi, którzy się do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za nieprzyjaciółmi Kościoła Świętego i poleconymi Tobie".

Domowy Kościół jest katolickim ruchem rodzinnym istniejącym w Polsce, a także w wielu innych krajach np. w Kanadzie, na Ukrainie. Tworzą go sakramentalne małżeństwa, które pragną uświęcać samych siebie i swoje dzieci. Założycielem Domowego Kościoła jest sługa Boży - ks. Franciszek Blachnicki. Połączył w tym ruchu charyzmaty Oazy Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame, od którego przejął ideał duchowości małżeńskiej, czyli dążenia ku Bogu w jedności ze współmałżonkiem. Pomaga on małżonkom sakramentalnym czerpać z łaski i mocy sakramentu małżeństwa, uczy jak żyć tym sakramentem.


Małżeństwa należące do Domowego Kościoła wezwane są do posługi
na rzecz własnej rodziny, posługi rozumianej jako budowanie wspólnoty wiary, nadziei i miłości.

Duchowość małżeńska proponowana w ramach Domowego Kościoła jest realizowana poprzez przyjęcie elementów formacyjnych nazywanych zobowiązaniami - darami. Są to codzienna modlitwa osobista połączona z lekturą Pisma Świętego, regularne spotkanie ze słowem Bożym, codzienna modlitwa małżeńska jako wspólne stawanie przed Panem, systematyczna modlitwa rodziny, jako wspólnoty zanurzonej w Bogu, comiesięczny dialog małżeński i wynikająca z niego reguła życia (systematyczna praca nad sobą), uczestnictwo w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych kręgu (grupa 4-7 małżeństw), udział przynajmniej raz w roku w rekolekcjach formacyjnych. Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne zobowiązania oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństwom w kręgu, w dążeniu do Chrystusa (idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary).

ŚWIĘTEM PATRONALNYM DOMOWEGO KOŚCIOŁA JEST NIEDZIELA ŚWIĘTEJ RODZINY

W naszej parafii obecnie istnieje jeden krąg, który tworzą
4 pary małżeńskie:


Jolanta i Grzegorz Fałkowscy
Barbara i Czesław Kajzerowie
Danuta i Stanisław Buczyńscy /animatorzy/
Dorota i Michał Nalepowie

Moderatorzy: Od 1992 r. - Ks. Maciej Małecki; do 2015 - Ks. Franciszek Lisiński;
od 2015 - Ks. Paweł Labuda - wikariusz


"NOWE ŻYCIE W CHRYSTUSIE"




KRUCJATA
WYZWOLENIA CZŁOWIEKA


Słowo „krucjata” pochodzi od łacińskiego słowa „crux” – krzyż. Jest w nim wyrażone nasze przekonanie, że wyzwolenie może przyjść tylko stamtąd, z mocy Krzyża. Wyzwolenia, może dokonać tylko ten, który na krzyżu wyzwolił nas z niewoli grzechu i śmierci. Krucjata, a więc ci, którzy staną pod krzyżem, pod krzyżem Chrystusa. Pod krzyżem Chrystusa stała Maryja, pod krzyżem Chrystusa z Maryją stał Ojciec Święty Jan Paweł II. Pod krzyżem z Maryją i z Ojcem Świętym chcemy stanąć my, Krucjata Wyzwolenia Człowieka.
Chcemy się oddać Chrystusowi jako narzędzie, aby przez nas objawił moc Krzyża ku wyzwoleniu człowieka. Chodzi o Człowieka pisanego wielką literą.
O tego człowieka, o którego upominał się Ojciec Święty Jan Paweł II, któremu drogę ratunku ukazał na nowo w swojej encyklice „Redemptor hominis” (Odkupiciel Człowieka). W tym kontekście chcemy podjąć naszą Krucjatę Wyzwolenia Człowieka.

"Serce wielkie nam daj, zdolne objąć świat. Panie, serce nam daj, mężne w walce ze złem!"

Krucjata Wyzwolenia Człowieka, zwana też Dziełem Niepokalanej, Matki Kościoła, jest ruchem maryjnym [...], który stoi zdecydowanie na stanowisku całkowitej abstynencji od alkoholu. Krucjata zrzesza w swoich szeregach tylko całkowitych abstynentów i zmierza do tego, aby jak najwięcej ludzi w imię miłości do Niepokalanej nakłonić do decyzji całkowitej abstynencji od alkoholu. Nie zgadza się Krucjata też zasadniczo na wprowadzenie w ramach swej akcji jakichś form złagodzonej czy „umiarkowanej” abstynencji, polegającej np. na wyrzeczeniu się tylko wódki i innych wysokoprocentowych napojów alkoholowych z jednoczesną tolerancją spożywania napojów alkoholowych niskoprocentowych.



Święci patroni Krucjaty Wyzwolenia Człowieka

Papież Pius XII popierał paktykowanie abstynencji jako przebłaganie za grzechy, nie umiarkowania, jako przykład dla bliźnich oraz jako apostolstwo, które Kościół uznaje, przyjmuje, chwali i błogosławi.

Prymas Polski, Kardynał Stefan Wyszyński w przesłaniu z dnia 28 października 1957 r. do Krucjaty, prosił o ukazanie jej jako wynagrodzenie Bogu za wszystkie zniewagi, które doznaje od tych, co w nietrzeźwości zapominają o swoim człowieczeństwie.

Kardynal Macharski w liście na Tydzień modlitw o trzeźwość narodu pisze: "Proszę was przez miłość Pana Jezusa, abyśmy podjęli trud trzeźwości czy też całkowitego powstrzymania się od alkoholu. Proszę o to przez przyczynę Matki Najświętszej, Tej którą czcimy na Jasnej Górze, w Kalwarii Zebrzydowskiej, na tylu miejscach pielgrzymek, we wszystkich kościołach wszystkich rodzinach".

Ojciec Święty Jan Paweł II w dniu 21 marca 1979 r. podczas audiencji środowej powiedział do Polaków: "Człowiek nie może być sobą, po prostu nie może być sobą, nie jest godny swojego imienia, jeśli nie potrafi sobie mówić "nie". Otóż to "nie", to jest właśnie znaczenie wielkiego postu, praktyki postu, to twórcze "nie", muszę umieć sobie odmówić. Na to, żeby umieć odmówić sobie rzeczy niedozwolonych, trzeba umieć odmówić sobie rzeczy dozwolonych. Na pewno w naszej polskiej praktyce wielkopostnej dochodzi w szczególny sposób do głosu potrzeba trzeźwości. Niedawno czytałem w Tygodniku Powszechnym apel mojego następcy w Krakowie na ten temat, nie mogę nic innego zrobić, tylko pod tym apelem z całego serca podpisuję się i całym sercem go powtarzam pod adresem wszystkich, którym potrzebne jest to "nie", ażeby zachować ludzką godność i żeby służyć dobru współczesnej rodziny, narodu i ojczyzny. ".