M E N U
SERDECZNIE WITAMY NA STRONIE INTERNETOWEJ PARAFII
WNIEBOWZIĘCIA NMP I ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ W REDZIE
STRONA GŁÓWNA
Strona internetowa parafii Wniebowziecia NMP i Św. Katarzyny w Redzie - HISTORIA PARAFII

Zbliżając się do Redy od strony Gdyni, Pucka czy Wejherowa, nie sposób w panoramie miasteczka nie zauważyć strzelistej wieży kościoła parafialnego. Jeżeli życie ludzkie porówna-
my do drogi, to wieża kościelna na skrzyżowaniu dróg staje się wymownym drogowskazem. Być może o tym myśleli książęta pomorscy, gdy fundowali pod koniec XII w. kościół w Redzie i w ten sposób przyczynili się do utworzenia przez biskupa włocławskiego parafii rzymskokatolickiej św. Apostołów Piotra i Pawła w tej niewielkiej osadzie.

Pierwsza świątynia była drewniana i znajdowała się w miejscu, gdzie dzisiaj mieszczą się salki katechetyczne. Kościół, zgodnie ze zwyczajem, był otoczony cmentarzem. Nie zachował się niestety akt ustanowienia parafii, nie znamy też imion pierwszych proboszczów i administratorów. W okresie panowania Krzyżaków na tych terenach, również i parafia w Redzie obsadzana była przez duchownych wywodzących się z zakonu.
Po wojnach szwedzkich, zwanych potopem, na skutek wyludnienia miejscowości, kościół w Redzie zamknięto, a parafię przyłączono do Rumi. Trwało to aż do roku 1887. Wtedy też prawdopodobnie kościół spłonął całkowicie.


W okresie administracji pruskiej, na przełomie XVIII i XIX w. wybudowano niewielki kościół, stojący w tym samym miejscu i pod tym samym wezwaniem. W tym czasie parafia należała do Rumi, a więc kościół ten był jej filią. Jedynym śladem jaki pozostał po tym kościele do dzisiaj, jest malowidło nieznanego autora, będące w posiadaniu parafii.

Z chwilą usamodzielnienia się parafii (co nastąpiło w roku 1887) i zwiększenia liczby mieszkańców, powstała potrzeba budowy nowej świątyni, tym bardziej, że istniejący kościół posiadał konstrukcję nietrwałą i elementy drewniane uległy zniszczeniu.
W latach 1901-1903 zbudowano nowy kościół. Postawiono go z funduszy państwowych i parafialnych. Budowla została wykonana w stylu neogotyckim, z wieżą i dzwonnicą.
Kościół został konsekrowany 26 września 1907 r. przez biskupa Klundera i służy redzianom do dzisiaj. Otrzymał on imię Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej, dziewicy i męczennicy.

Po wyzwoleniu, w roku 1920, cały powiat wejherowski wrócił do macierzy. Na odzyskane tereny przybywała administracja polska, poprzedzona słynnym przemarszem "Błękinej Armii" gen. Hallera. W administracji kościelnej zmiany następowały w tempie wolniejszym, ponieważ brakowało polskich księży w diecezji chełmińskiej. Spora liczba kapłanów wywędrowała do Niemiec bądź Prus Wschodnich.
Jeszcze w roku 1927 proboszczem w Redzie mianowano Niemca, choć posiadał obywatelstwo polskie, ks. Leona Wiczanowskiego. Zarządzał on parafią nieprzerwanie aż do roku 1945. Po wyzwoleniu wróciły polskie władze administracyjne, powielając niektóre błędy z roku 1920. Pod naciskiem władz komunistycznych ks. Wiczanowski musiał opuścić parafię i wyjechał do Niemiec. Tęskniąc za Redą, jak mówią świadkowie, zmarł w lipcu 1953 roku.

Po odejściu ks. Wiczanowskiego biskup chełmiński mianował nowym proboszczem parafii ks. Arnolda Goetze, pochodzącego z Grudziądza. Pełnił on swój urząd przez 30 lat. Był budowniczym i duszpasterzem. Jego staraniem na frontonie kościoła umieszczono tablicę pamięci z nazwiskami poległych i zamęczonych przez hitlerowców parafian. W trudnych czasach stalinowskich nie obeszło się i bez prowokacji ze strony władz komunistycznych. Zarzucono ks. Goetze podjudzanie parafian do prześladowania mniejszości religijnej świadków Jehowy. W Sądzie Powiatowym w Wejherowie urządzono mu publiczny proces, w wyniku którego skazano go na 3 lata więzienia. Spędził tam półtora roku. W czasie nieobecności ks. Goetze w Redzie duszpasterzowali ks. Salezjanie z Rumi.
Po powrocie z więzienia podjął proboszcz na nowo pracę w parafii, liczącej z przyległymi wioskami 6000 wiernych. Dopiero w 1952 roku otrzymał on pomocnika pierwszego wikariusza w historii parafii - ks. Janusza Stanisława Pasierba. On to otworzył długą listę księży pomocników.
Ks. Arnold był wielkim czcicielem Matki Bożej, a na pamiątkę definicji dogmatu wiary o Wniebowzięciu Matki Bożej w 1956 roku poprosił biskupa chełmińskiego, Kazimierza Józefa Kowalskiego, o zmianę patronki kościoła i parafii. Toteż od roku 1957 kościół funkcjonuje pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP i Św. Katarzyny.
W roku 1975 ks. Goetze przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Wejherowie. Zmarł 28 sierpnia 1983 r. Pochowany został w Wejherowie na cmentarzu parafialnym św. Trójcy.

Następcą ks. Arnolda Goetze został ks. Ziórkowski (zmarł w sierpniu 1975 r.), a po nim, do roku 1978 - ks. Edmund Frankenstein, który zmarł w Sępólnie w 1995 roku.

9 kwietnia 1978 r. proboszczem parafii został mianowany ks. Prałat Albin Potracki, pochodzący z pobliskiego Kielna. Nowy proboszcz kontynuował starania swego poprzednika o zezwolenie na budowę nowej plebanii. Prace budowlane rozpoczęto w 1978 rok, a już jesienią 1980 proboszcz i wikariusze mogli opuścić starą plebanię, w której urządzono salki katechetyczne i biuro parafialne.
Niemałą zasługą ks. Prałata Albina było wydzielenie czterech nowych - z macierzystej - parafii: w Nowym Dworze Wejherowskim, w Rekowie Dolnym, w Ciechocinie i parafii pw. Św. Antoniego Padewskiego w Redzie.
Organizacyjne talenty ks. Prałata Albina Potrackiego docenili hierarchowie archidiecezji mianując go Dyrektorem Ekonomicznym. Funkcję tę pełnił od 1992 r. W 2002 r. ks. Prałat Potracki został wyróżniony nadaniem tytułu protonotariusza apostolskiego (popularnie używa się tytułu infułat). 1 lipca 2008 r., po trzydziestu latach posługi duszpasterskiej, przeszedł na zasłużoną emeryturę i zamieszkał na terenie plebanii w osobnym domu..

Następcą ks. Infulata Albina Potrackiego został ks. Kanonik Marian Świątek, dotychczasowy - pierwszy - proboszcz parafii pw. Św. Anny w Chałupach.


Na podstawie opracowania:
Parafia Wniebowzięcia NMP
i Św. Katarzyny Aleksandryjskiej, panny i męczennicy
- ks. Franciszek Lisiński
Kompozycja z kwiatów
na skrzyżowaniu ulic Puckiej z Gdańską

Kościół
- widok z lotu ptaka



















































Moderator: Ks. proboszcz Marian Świątek